Tłumaczenie trzeciej części artykułu: Stages of the Yogi’s (Ngakpa) Training According to the Buddhist Tantric Traditions, biuletyn Saraswati Bhawan 2007 rok, http://www.saraswatibhawan.org/sbpubsnewsletters.html
Trzy poziomy – stosowanie siddhi dla celów przejawiania aktywności niosących pożytek istotom
Praktyki tego poziomu zawierają Sześć Jóg Naropy, Tsa-Lung-Thigle, Tummo, KhordoRuszen. Zwykle są wykonywane w środowisku odosobnienia pod ścisłym przewodnictwem Mistrza.
Ogólne Tummo: oddech wazy, cicha recytacja, recytacja wadżry (skupianie się tylko na sylabach mantry – wysyłanie światła podczas wstrzymywania oddechu, niezależnie od liczenia).
Pięć Gałęzi Praktyki:
- Ciało Iluzoryczne
- Joga snu
- Przejrzyste Światło
- Powa
- Praktyki Bardo
W tej fazie zawarte są praktyki Khordo Ruszen
Zaawansowane Tummo: jak stapiać się i zwiększać wielką błogość.
- Joga Całkowitego Tummo
- Joga Całkowitej Mudry
1. Ngak Jor Lam Drud
Na tym pierwszym poziomie spełnienia; posiadasz już trochę siddhi (osiągnięć), aczkolwiek nie są one jeszcze [gotowe] do używania. Pojawił się pewien żar (oznaki), inne oznaki dopiero zaczynają się ukazywać.
Według „Słów Mojego Doskonałego Nauczyciela” [Patrula Rinpocze] na etapie tym praktykujący ma już pewne ‘ciepło’ praktyki, ale się jeszcze w nim mocno nie osadził i dlatego nie może jeszcze pracować dla pożytku istot. Jego błogosławieństwa są jak przelanie czegoś z jednego naczynia do drugiego – może napełniać innych tylko poprzez opróżnienie siebie. Jego instrukcje są jak lampa podawana z ręki do ręki – jeśli obdarzy kogoś światłem, sam pozostanie w ciemności (innymi słowy adept utraci wszystkie siddhi jakie zdobył)
2. Ngak Jor Lam Tenmo
Ciepło wznosi się do głowy i w tym momencie praktykujący może już przeprowadzać pudże uzdrawiające.
3. Ngak Jor Lam Jür Chog
Zdobyłeś pełne osiągnięcie w określonej praktyce, którą wykonujesz. Na rozmaite sposoby możesz używać energii swego spełnienia – możesz uzdrawiać, błogosławić poprzez swoje ręce i oddech.
Według „Słów Mojego Doskonałego Nauczyciela”, ktoś, kto zdobył pierwszy z poziomów Bodhisattwy jest już gotowy do pracy dla pożytku innych istot. Jego błogosławieństwa są jak moce wazy spełniającej życzenia: może prowadzić wszystkie istoty do dojrzałości bez wysychania. Jego pouczenia są jak centralna lampa, od której inni mogą wziąć światło nie powodując jej przyćmienia.
Na tym kończy się Drugie Stadium Treningu – Poziom Anu Jogi – Sambogakaja.
Dopiero od tego momentu rozpoczynają się etapy [rozwoju] prawdziwych “Ngakpów”. Wszystko, co do tej pory, było tylko przygotowaniem do osiągnięcia tego poziomu.
Słowo “ngakpa” faktycznie pochodzi z tradycji Bon. Jest to slangowe określenie kogoś kto posiada siddhi lub [inaczej] moce mantryczne. To ktoś, kto potrafi wpływać na pogodę, rzucać klątwy, uzdrawiać, usuwać negatywności, itp. Zwykle potrafią ukazywać cudowne właściwości takie jak lewitacja, pozostawianie odcisków dłoni w skale, telepatia, itp.
Każda wioska miała swojego własnego Ngakpę, któremu płaciła w postaci miejsca zamieszkania, a którego pracą było wpływanie na pogodę, aby była korzystna dla zbiorów; oddalanie plag, wrogów; wykonywanie Powa i innych ceremonii dla mieszkańców wioski; robienie amuletów lub wykonywanie wróżb.
Nawet słynni Lamowie, którzy byli głowami klasztorów konsultowali się z lokalnymi Ngakpami w celu ukończenia jakiś przedsięwzięć. Stanowili oni niezbędną części społeczności, przynosząc pożytek w rozliczny i niepojęty sposób.
Praktyki na tym poziomie to: Trekchod, Tog-dal, Odsal.
Od tego poziomu praktykujący rozpoczyna postęp przez trzynaście Bhumi [poziomów]. W niektórych tekstach Dzogczen poziomy te są dokładnie opisane, więc można użyć tych opisów i zobaczyć na jakim się jest poziomie.
Joginowi lub jogini nadawane jest sekretne imię, które używane jest tylko, gdy pisze on sadhanę lub Termę [tłum. ukryty skarb – zawierający instrukcje praktyki jogicznej; wydobyty m.in. z samego umysłu Tertona odkrywcy lub wyciągnięty ze szczeliny skalnej]
Wielu ludzi na Zachodzie próbuje rozpocząć ścieżkę właśnie na tym poziomie. Jednakże, bez położenia fundamentów wcześniejszych praktyk, to nie może działać. Nie pojawią się rzeczywiste osiągnięcia, a w to miejsce istnieje ryzyko, że praktykujący rozwinie zniekształcone przekonanie o własnej wysokiej ważności lub dumę, co uniemożliwi mu prawdziwy progres. Może się też zdarzyć, że nie mogąc zrozumieć nauk porzuci praktykę i będzie poszukiwał czegoś, co będzie mu się [złudnie] wydawało za „bardziej mocne”.
